Pokrój:
Roślina o regularnym, stożkowatym pokroju, zazwyczaj gęsta, osiąga po 30 latach 10-15 m wysokości (w ciągu 10 lat 2-3 m).
Igły:
Są zaostrzone, sztywne, bardzo kłujące i ustawione prostopadle do gałązek, dookolnie, na wszystkie strony. Na młodych pędach są zazwyczaj srebrno sine. Z wiekiem rośliny przyjmują coraz bardziej srebrzystoniebieskie zabarwienie!
Szyszki :
Zwisające, jasnobrązowe, długości 8-10 cm. Ich łuski są drobne, miękkie i mają szczyty wyraźnie ścięte i nierówno ząbkowane.
Kwiaty:
Świerk kłujący jest przykładem rośliny jednopiennej, a więc na jednym drzewie znajdują się kwiaty męskie oraz żeńskie. Te pierwsze w odcieniach brązu i żółci, a drugie w szczytowej partii drzewa, różowawe.
Wymagania:
Świerk kłujący jest drzewem bardzo wytrzymałym na niskie temperatury i na susze. Odznacza się również wysoką odpornością na zanieczyszczenia powietrza. Dobrze rośnie w miastach.
Występowanie:
Naturalne stanowiska świerka srebrnego występują w Ameryce Północnej m.in. w Górach Skalistych.
Stanowisko:
Bardzo źle znosi zacienienie i powinien być sadzony tylko w miejscach słonecznych. W cieniu wszystkie typy o srebrnych lub niebieskawych igłach mają gorszą barwę.
Gleba:
Najlepiej próchnicze i wilgotne, lecz poradzi sobie także na bardziej piaszczystym podłożu, ale wówczas należy pamiętać o jego podlewaniu- przede wszystkim po posadzeniu.
Zastosowanie:
Nasadzenia pojedyncze, kompozycje ogrodowe, szpalery oraz jako bożonarodzeniowa choinka.
